tag:blogger.com,1999:blog-39906129798664451642024-03-19T14:20:15.979+05:30ഉണ്ടാപ്രിയുടെ ജോലിഇട്ടുണ്ടാപ്രി അല്ലാട്ടോ, ഐ, റ്റി ഉണ്ടാപ്രി. എന്റെ ജോലികളെക്കുറിച്ച്...ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-61191323296989163962010-10-01T17:22:00.003+05:302010-10-01T17:24:08.936+05:30വിടമാട്ടേന്..നാന് തിരുമ്പി വരുവേന്തിരുമ്പി വരപ്പോറേന്..<br />യാരാവത് ഇങ്കെ ഇരിക്കിതാ..?ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-11551164396713793772007-09-10T18:36:00.000+05:302007-09-10T20:43:59.060+05:30ബേങ്കളൂരിലെ ആദ്യത്തെ വീട്ടിലേക്ക്കാബ് വരുന്നതും നോക്കി കുറേ നേരം അവിടെ നിന്നു.<br />വെറുതേ നിന്നു കാലു കഴച്ചതു മിച്ചം.<br /><br />ഹേയ്..അല്ല..<br />വേറേ വാനുകളൊന്നും വരാതിരുന്നതു കൊണ്ടല്ല...<br /><br />വന്നവന്മാര് ഒക്കെ..<br />‘ബൊമ്മനഹള്ളി, ബൊമ്മസാന്ദ്രാ..” എന്നു മാത്രം വിളിച്ചു കൂവിക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />ഒരെണ്ണം പോലും BTM പോണതില്ല.<br /><br />ഹും..ബാംഗ്ലൂരില് ചെന്നാല് ഓരോ സാധനങ്ങള്ക്കും ഓരോ സ്ട്രീറ്റാണെന്ന് കേട്ടിരുന്നു.<br />അതായത് കോടാലി വില്ക്കുന്ന കടകളെല്ലാം ഒരു റോഡില്... (അതേത് റോഡ് ?)<br />പിച്ചാത്തിക്കടകള് വേറൊരു റോഡില്..<br /><br />ഈ ‘ബൊമ്മ’കളൊക്കെ വില്ക്കുന്ന സ്ഥലമായിരിക്കും ബൊമ്മനഹള്ളിയും ബൊമ്മസാന്ദ്രയുമൊക്കെ.. ഞാന് മനസ്സില് വിചാരിച്ചു.<br /><br />മൂടല്മഞ്ഞു പുതപ്പിട്ട സില്ക്ക്ബോര്ഡ് ജംഗ്ഷന് നോക്കിയാല് കാണാവുന്ന ദൂരത്താണ്.<br />ഞാന് ഉണ്ണീ തന്ന റൂട്ട് മാപ്പ് ഒരിക്കല് കൂടി വിടര്ത്തി...<br /><br />വേണമെങ്കില് നടക്കാവുന്ന ദൂരമേയുള്ളൂ എന്നാണല്ലോ ഇഷ്ടന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.<br />നടക്കുക തന്നേ..<br />കോച്ചി വിറക്കുന്ന ഈ തണുപ്പത്ത് ഇത്തിരി ചൂടും കിട്ടും..<br />ഭണ്ഡാരക്കെട്ടും തൂക്കി ഞാന് നടപ്പു തുടങ്ങി..<br /><br />സില്ക്ക് ബോര്ഡില് നിന്നും വലത്തേക്ക്..<br />ഇത്തിരി കേറ്റമാണ്..എങ്കിലും വലിയ കുഴപ്പമില്ല.<br />അല്ലേലും DYFI -യുടെ കാല്നടജാഥയുമായി,<br />പാലായിലേയും പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലേയും കുന്നും,മലയുമൊക്കെ കയറി നടന്ന എനിക്ക്,<br />ഈ കേറ്റമൊക്കെ ഒരു കേറ്റമാണോ...<br />ചുമ്മാ ടോപ്പ് ഗിയറില് നട നട...<br /><br />BTM ബസ് സ്റ്റാന്ഡ് കണ്ടു..പിന്നേം കയറ്റം..<br />കുന്നിനു മുകളിലെത്തിയപ്പോ നാലും കൂടിയ ജംഗ്ഷനില് ബോര്ഡ് കണ്ടു..<br />ഇടത്തേക്കുള്ള റോഡില്...<br /><br />“ഉഡുപ്പി റെസ്റ്റൊറന്റ്’<br />(അന്ന് ആ റോഡിലുള്ള ആദ്യത്തെക്കടയാണ് ഉഡുപ്പി..ഇപ്പൊ എത്ര മാറ്റം അവിടൊക്കെ..)<br /><br />അങ്ങനെ 2nd സ്റ്റേജ് കണ്ടു പിടിച്ചു. 6th main-ല് തന്നാണ് ഉഡുപ്പി. ഇനി 6th cross കണ്ടുപിടിക്കണം.<br /><br />ഹോട്ടലിലേക്ക് ഒന്നു പാളി നോക്കി. സംഭവം വെജിറ്റേറിയന് ആണ്..<br />പൊറോട്ടയും ബീഫ് ഫ്രൈയും കിട്ടില്ല..<br />ങാ..വല്ലപ്പൊഴും വന്ന് മസാലദോശയും, നെയ്റോസ്റ്റും അടിക്കാം.<br /><br />ഞാന് മുമ്പൊട്ട് നടന്നു...<br />നല്ല മനോഹരമായ റോഡ്..<br /><br />1st cross കണ്ടു, 2nd കണ്ടില്ല...പിന്നെ 3rd cross , 4th cross,<br /> പിന്നെ 7th cross !!<br />കര്ത്താവേ.. ചുറ്റിയോ..?<br />6th മിസ്സായാ..<br />ഇത്തിരി കൂടി നടന്നു നോക്കാം.<br /><br />അതാ വരുന്നു 5th cross, പിന്നെ 5th -A cross..<br />പിന്നെ..നമ്മുടെ 6th.<br /><br />അതിനു എതിര്വശത്ത് അടയാളം പറഞ്ഞിരുന്ന പോലെ ‘അയ്യങ്കാര് ബേക്കറി’.<br />6th cross നല്ല വ്ര്ത്തിയുള്ള റോഡാണ്..<br /><br />ഇടതു വശത്ത് ഒരു കൊച്ചു കളിസ്ഥലം..<br />കുറേ കുട്ടികള് അവിടെ പന്ത് തട്ടിക്കളിക്കുന്നു.<br />സായിപ്പുകുട്ടികളാണെന്ന് തോന്നുന്നു..<br />നല്ല സുന്ദരക്കുട്ടന്മാര്..<br /><br />അതിനു പിന്നില് ഒരു പാര്ക്കിന്റെ പണി ആരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />തല്ക്കാലം കുറേ സിമന്റ് ബഞ്ചുകളും, കാട്ടുപള്ളകളും, മരങ്ങളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ....<br /><br />വലതുവശത്തായി നിരനിരയായി മുട്ടിമുട്ടി നില്ക്കുന്ന വീടുകള്..<br />ഇനി ഇതില് നിന്നും #23 കണ്ടു പിടിക്കണം.<br /><br />അങ്ങനെ നോക്കി നടന്ന് അതു ഞാന് കണ്ടെത്തി..<br />#23..<br />ബാംഗ്ലൂരിലെ എന്റെ ആദ്യത്തെ വീട്!!<br /><br />3സൊപ്പുപെട്ടികള് ഒന്നിനു മുകളില് ഒന്നായി വച്ച പോലെ..<br />3 നിലയുള്ള ഒരു കൊച്ചുകെട്ടിടം.<br />ഒരുകുഞ്ഞുമുറിയുടെ വീതിയേ കാണാനുള്ളൂ.<br />2 അടി വീതിയുള്ള ചെറിയ പോര്ച്ചില് തിക്കിനിറച്ച് നാലഞ്ചു ബൈക്കുകള് വച്ചിരിക്കുന്നു.<br />അതിലൊന്ന് ഉണ്ണിയുടെ ഹോണ്ടാ സ്ലീക്കാണെന്ന് ഞാന് കണ്ടെത്തി..<br />ഈ ബൈക്കുകള്ക്കിടയിലൂടെ വാതിലിനടുത്തെത്താന് പ്രയാസം തന്നെ..<br /><br /><br />ആദ്യത്തെ രണ്ടുനില തങ്ങളുടേതാണന്നും,<br />മുകളിലത്തെ നിലയിലാണ് എല്ലാവരും ഉറങ്ങുന്നതെന്നും<br />ഉണ്ണി പറഞ്ഞിരുന്നു.<br /><br />ഞാന് മുകളിലേക്ക് നോക്കി..<br />മുകളിലേക്ക് കയറാന് പുറത്ത് കൂടെ സ്റ്റെപ്പുകള് ഉണ്ട്.<br />മുകളിലേ ബാല്ക്കണിയില് നിറയെ തുണീകള് ഉണങ്ങാനിട്ടിരിക്കുന്നു.<br />കൂടുതലും അണ്ടര്വെയറുകള് ആണ്.<br /><br />ബാല്ക്കണിയിലേക്ക് തുറക്കുന്ന ഒരു വാതില് ഉണ്ട്.<br />ഞാന് മെല്ലേ സ്റ്റെപ്പുകള് കയറി മുകളിലെത്തി..<br />തുണികള് വകഞ്ഞു മാറ്റി വാതില്ക്കല് എത്തി.<br /><br />വാതിലില് മാന്യമായി 3 പ്രാവശ്യം മുട്ടി ഞാന് കാത്ത് നിന്നു.<br />ഇല്ല.. അനക്കമൊന്നുമില്ല..<br /><br />5 മിനിറ്റിനു ശേഷം ഞാന് പിന്നെയും മുട്ടി..<br />ഇത്തിരി കൂടി ശക്തിയില്...<br />അതിനും പ്രതികരണമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.!<br /><br />പിന്നെയും കൂടുതല് കൂടുതല് ശക്തിയില് ക്ര്ത്യമായ ഇടവേളകളില് ഞാന് വാതിലില് തട്ടി.<br />ഒടുവില്...<br />ഒടുവില് ആരോ വാതിലിനരികിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്ന സ്വരം ഞാന് കേട്ടു.<br />പിന്നെ കുറ്റിയെടുക്കുന്നതിന്റേയും..<br /><br />ആരാവും വാതില് തുറക്കുക എന്ന ആകാംഷയില്..<br />ഒരു “ഗുഡ് മോര്ണിംഗ് “ പറയാന് റെഡിയായി ഞാന് നിന്നു.<br /><br />(തുടരും)ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-8468586835433014022007-09-05T12:25:00.000+05:302007-09-05T15:22:21.350+05:30ബേങ്കളൂരില് കാലുകുത്തിമടിവാളയോ...<br />ഇതേതാ സ്ഥലം..<br />ആദ്യത്തെ സ്റ്റോപ്പ് സില്ക്ക് ബോര്ഡെന്നാണല്ലോ ഉണ്ണി പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുള്ളത്..<br />ഇറങ്ങണോ വേണ്ടയോ എന്ന കണ്ഫ്യൂഷനിലായി ഞാന്..<br /><br />‘സില്ക്ക്ബോര്ഡ് കഴിഞ്ഞോ സാറേ...‘<br />അടുത്തോരു സീറ്റിലിരുന്ന മൂപ്പിലാന്നോടു ചോദിച്ചു.<br />സാറേ വിളികേട്ട് ടിയാന് ആദ്യമൊന്ന് പകച്ചെങ്കിലും ഇവിടെ ഇറങ്ങിക്കൊള്ളാന് ആംഗ്യം കാട്ടീ.<br />“ഇത്തിരി പുറകോട്ടു നടന്നാല് മതിയെന്നു” വേറാരോ കൂട്ടിച്ചേര്ത്തു.<br /><br />ഒന്നൊന്നര റാത്തല് ഭാണ്ഡക്കെട്ടും തൂക്കി ഞാന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.<br />അവസാന പടിയില് നിന്നും കാലെടുത്തു വയ്ക്കുമുമ്പേ ഭാണ്ഡമാരോ റാഞ്ചി.<br />നോക്കിയപ്പൊ, ചുറ്റി വളഞ്ഞു നിന്ന ഓട്ടോക്കാരിലൊരുവന് എന്റെ ബാഗുമായി പൊകുന്നു.<br /><br />‘കൂയ്, നില്ക്കോ. ..ഭായി സ്റ്റൊപ്പ്..”<br />ഞാന് അവനു പിറകെ ഓടിച്ചെന്നു.<br /><br />അവനെന്നൊട് കന്നടത്തില് എന്തോക്കേയൊ ചോദിച്ചു.<br />“ഹൊഗു, ബേക്കു , *&^#@ “<br /><br />ആ.... എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.<br />ചെറിയൊരു ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ അവന്റെ കൈയ്യില് നിന്നും ബാഗുവലിച്ചെടുക്കുമ്പൊള് ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />“ഫ്രെണ്ടു വരുംഗു”....<br /><br />ചുമ്മാ....<br />നമ്മളെത്തിരക്കിയാര് വരാന്...<br />ഈ ആഴ്ചകളില് ഒരു ദിവസം വരുമെന്നേ ഉണ്ണിയോടു പോലും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ.<br /><br />ബസ്സു പോയതോടെ സ്ഥലം പെട്ടന്നു കാലിയായി.<br />കുറേ അപ്പുറം നിറുത്തിയ വേറൊരു എയര്ബസ്സ് ലക്ഷ്യമാക്കി ഓട്ടൊകളെല്ലാം വാലുവാലെ പോയി.<br /><br />എന്താ തണുപ്പ്...<br />ഏകനായി കുറേ നേരം രുക്മയുടെ ഓഫീസിനു മുന്നില് നിന്നു.<br />എയര്ബസ്സുകള് നിരനിരയായി കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു..<br />kpn, sharma, shyama, .. എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത വിധം അങ്ങനെ..<br />ഇടക്കെപ്പോഴോ ഒന്നോ രണ്ടോ വണ്ടി ഞാന് നിന്നതിനടുത്തും നിറുത്തി.<br />അപ്പോഴെല്ലാം ഓട്ടോകള് കൂട്ടത്തോടെ വരികയും, ആള്ക്കാരേയും റാഞ്ചിയെടുത്തു പായുകയും ചെയ്തു.<br /><br />‘ഇങ്ങനെ നിന്നാല് പറ്റത്തില്ലല്ലോ..എന്താണേലും നടന്നു നോക്കാം”.<br />ഞാന് വാച്ചില് നോക്കി. സമയം 6 മണിയാകുന്നതേ ഉള്ളൂ.<br />ഇതിനകം കാണാതെ പഠിച്ചിരുന്നെങ്കിലും ഉണ്ണി വരച്ചു തന്ന റൂട്ട്മാപ്പ് ഞാന് ഒരു വട്ടം കൂടി പോക്കറ്റില് നിന്നും എടുത്ത് നിവര്ത്തി നോക്കി..<br />എന്നിട്ട് സില്ക്ക്ബോര്ഡ് ലക്ഷ്യമാക്കി മെല്ലേ നടന്നു.<br /><br />“ ഹാവൂ കുളിരുന്നു..ഒരു കട്ടന് കിട്ടിയിരുന്നേല് ഉഷാറായേനേം.” ആരോട് പറയാന്..<br />മേലാകെ മൂടിപ്പുതച്ച് ഓരോ രൂപങ്ങള് വഴിയേ പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വഴിചോദിക്കാന് പറ്റിയ ആരേയും കണ്ടില്ല.<br />എന്തൊക്കെയോ കാട്ടുപള്ളകളും, തക്കാളിയും, മറ്റും കയറ്റി ഉന്തുവണ്ടികളുമായി വേറേ ചില കൂട്ടര് റോഡ് നിറയെ..<br /><br />നടന്നു വരുമ്പോള് അതാ മലയാളത്തില് ഒരു ബോര്ഡ്.<br />“മഡിവാള അയ്യപ്പ ടെമ്പിള്”<br />“സ്വാമിയേ..കാത്തോണേ...” ഞാന് അയ്യപ്പനെ തൊഴുതു യാത്ര തുടര്ന്നു.<br /><br />കുറച്ചുകൂടി മുമ്പോട്ട് പോയപ്പൊള് റോഡിനു ഇടതുവശത്തായി ഒരു ക്ഷേത്രം..<br />അതിനു മുമ്പില് റോഡിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു 2 , 3 ടാപ്പുകള് !!<br />കാല് കഴുകിയിട്ട് അമ്പലത്തില് കയറാന് വേണ്ടിയാവാം.<br />ടാപ്പുകള് കണ്ടതും മനസ്സില് ഐഡിയാ മുളപൊട്ടി.<br />‘ഇനി പല്ലു തേച്ചിട്ടാവാം യാത്ര..”<br /><br />ഞാന് റോഡ് ക്രോസ്സ് ചെയ്ത് ടാപ്പിനടുത്തെത്തി.<br />ഭണ്ഡാരക്കെട്ട് റോഡരുകിലിട്ട് ,ബ്രഷും പേസ്റ്റുമെടുത്ത് ഞാന് വിശാലമായി പല്ലു തേപ്പു തുടങ്ങി.<br />വെള്ളമെടുക്കാന് കുടവുമായി വന്ന ഒരു സ്ത്രീ കന്നടത്തീല് എന്തൊ പിറുപിറുത്തതല്ലാതെ( എന്നെ ചീത്തവിളിച്ചതാവാം) വേറെ കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. വീണ്ടും നടപ്പ്.<br /><br />അങ്ങനെ വരുമ്പോള് അതാ..മഡിവാള പോലീസ് സ്റ്റേഷന്..<br />അതിന്റെ എതിര്വശത്ത് ഒരു മാടക്കടയില് നിന്ന് നിറയെ ആള്ക്കാര് ചായ കുടിക്കുന്നു. പോലീസ് സ്റ്റേഷനോടു ചേര്ന്ന വഴിയില് നാട്ടുചന്തയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. നിറയെ ആള്ക്കൂട്ടം.<br />“ഒരു ചായ കുടിച്ചു കളയാം” (കളയാനാണേല് പിന്നെന്തിനാ കുടിക്കുന്നതല്ലേ..?)<br />ഞാനാ മാടക്കടയുടെ നേരെ നടന്നു.<br /><br />മാടക്കടയോട് ചേര്ന്ന് ഒരു ടെലിഫോണ് ബൂത്ത്. വീട്ടിലൊന്ന് വിളിച്ചേക്കാം.<br />‘വണ് ടീ”..<br />ഞാന് ചായയ്ക്ക് ഓര്ഡര് കൊടുത്തിട്ട് ബൂത്തിലേക്ക് നീങ്ങി.<br />അമ്മയെ വിളിച്ച് ഞാന് ബാംഗ്ലൂരില് എത്തിയെന്നും, ഉണ്ണിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലാണെന്നും അറിയിച്ചു.<br />എന്നിട്ട് പോയി ചായ വാങ്ങി.<br /><br />“ഭഗവാനേ ഇതെന്തിന് മൂക്കിലൊഴിക്കാനോ..” ഒരു കൊച്ചുമൂട്ട ഗ്ലാസ്സില് ഇത്തിരി ചായ.<br />“വീപ്പക്കുറ്റി പോലത്തെ ഒരു മുട്ടന് കപ്പു നിറയെ ചായ കുടിച്ചോണ്ടിരുന്നവനാ..ങാ..ഗതി കെട്ടാല്...”<br />അപ്പോഴതാ വേറൊരുത്തന്..<br />‘ബൈ 2 ടീ ഒന്തു..”<br />“ശ്ശടാ..മീടുക്കാ...ഇതിനും ബൈ ടുവോ..”<br />ഞാനമ്പരന്നു നില്ക്കെ കടക്കാരന് അയാള്ക്ക് ചായ പകുത്ത് 2 ഗ്ലാസ്സിലായി നല്കി..<br />( ബൈ 3, 2 ബൈ 3 അങ്ങനെ ഏതളവിലും ചായ കിട്ടുമെന്ന് പിന്നീട് മനസ്സിലായി..)<br /><br />കടയില് കണ്ട ഒരു തമിഴനോട് വഴി ചോദിച്ചു..<br />എനിക്ക് തമിഴ് അറിയില്ലെങ്കില് കൂടി അയാള് പറഞ്ഞ ചിലതെല്ലാം മനസ്സിലായി..<br /><br />അയാള് പറഞ്ഞതിന് പ്രകാരം നേരേ നോക്കിയാല് കാണുന്ന ആ വിപ്രൊ ഓഫീസിനു (അന്ന് വിപ്രോക്ക് സില്ക്ക് ബോര്ഡിനു മുമ്പിലേ ഒരു ഓഫീസേ ഉള്ളൂ. ഫ്ലൈഓവറൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.) മുമ്പിലെ ജംഗ്ഷണ് ആണ് സില്ക്ക് ബോര്ഡ് ജംഗ്ഷന്!. അവിടെ നിന്നും വലത്തേക്ക് പോയാല് BTM എത്തും. BTM -പോകാന് ബസ്സുകള് കുറവാണ്. പക്ഷേ പോലീസ് സ്റ്റേഷനു മുമ്പില് നിന്നും ക്യാബുകള് കിട്ടും.<br /><br />ക്യാബ് എങ്കില് ക്യാബ് .<br />പോവുക തന്നെ..<br /><br />ഞാന് പോലീസ് സ്റ്റേഷനു മുമ്പിലേക്ക് നടന്നു.<br />ചെന്നപ്പോള് എന്താ സംഭവം..<br />ക്യാബെന്ന് പറഞ്ഞാല് നമ്മുടേ പഴയ മലയാളം പടത്തില് വില്ലന്മാര് വരുന്ന വണ്ടിയാണ്.<br />ടെമ്പോ വാന്!!<br />നിറുത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന 2, 3 വാന് നിറയെ ആള്ക്കാര് തിങ്ങിക്കൂടി കയറിയിട്ടുണ്ട്. കൂടാതേ ചീരക്കെട്ടുകള് നിറച്ച കുട്ടകളും..<br />ഇരിക്കാന് കിട്ടിയാല് കുഴപ്പമില്ല...<br />നില്ക്കുന്നവര്ക്ക് നിവര്ന്ന് നില്ക്കാനുള്ള സ്ഥലമില്ല.<br />ആള്ക്കാര് ‘റ” പോലെ വളഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു.<br />വാതില്ക്കല് നില്ക്കുന്ന കിളി എന്നെ കൈകാട്ടി വിളിക്കുന്നുണ്ട്..<br />“പിന്നേ... കയറി “റ” പോലെ വളഞ്ഞു നില്ക്കാനല്ലേ? എന്റെ പട്ടി കേറും. “<br />ഞാന് സീറ്റുകള് കാലിയുള്ള വാന് വരാനായി അവിടെ കാത്തു നിന്നു.<br /><br />(തുടരും.)ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-33014143493438480542007-08-22T21:10:00.000+05:302007-08-22T21:34:27.595+05:30യാത്രയയപ്പ്നാട്ടുകാരുടെ പൊന്നോമനയും കണ്ണിലുണ്ണിയുമൊന്നുമല്ലാതിരുന്നതിനാല് യാത്രയയപ്പുസമ്മേളനം, കെട്ടിപ്പിടുത്തം, ചുബനം തുടങ്ങിയ കലാപരിപാടികള് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.<br /><br />നോക്കെത്താ ദൂരത്ത് പരന്നു കിടക്കുന്ന വയലിലേക്കിറങ്ങുന്ന ഇടവഴിമുക്കില്...<br />പുലരിമഞ്ഞുതുള്ളി ഇറ്റു വീഴുന്നൊരു റോസാപുഷ്പം കണക്കെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുമായി...<br />ചുണ്ടില് കൃത്രിമമായി വരുത്താന് ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ട ചിരിയോടെ...<br /><br />"സൂക്ഷിച്ച് പോണേ..ചെന്ന ഉടനേ വിളിക്കണം, മുടങ്ങാതെ കത്തിടണം, ഞാന് കാത്തിരിക്കും"<br />എന്ന് വിതുമ്പുന്ന അധരത്താല് മന്ത്രിച്ച പ്രണയിനിയുടെ കൈകള് കോര്ത്തുപിടിച്ചു.<br /><br />"മണ്ടിപ്പെണ്ണേ..സന്തോഷത്തോടെ എന്നെ യാത്രയയക്കൂ"<br />എന്നവളുടെ കാതില് മൊഴിഞ്ഞ്....<br /><br />പെട്ടന്നുണ്ടായ വികാരാവേശത്തില് അവളെ മാറോടണക്കാന് തുടങ്ങവേ ദൂരെ നിന്നാരോ നടന്നടുക്കുന്നത് കണ്ടതിനാല് ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു.<br /><br />"അപ്പോ എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ"<br />എന്ന് കണ്ണുകളാല് യാത്ര ചൊല്ലി.<br /><br />കൈകള് വീശി യാത്രയയ്ക്കുന്ന അവളെ റോഡെത്തുവോളം തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.<br /><br />ഓ പിന്നേ..ഇതെന്താ മുട്ടത്തുവര്ക്കിയുടെ പൈങ്കിളി നോവലോ..<br />പ്രണയിനി പോലും..<br />ഇങ്ങനെത്തെ സീനൊക്കെ സിനിമയിലല്ലേ ഉള്ളൂ മാഷേ...<br />എന്നാലും വെറുതേ ഒന്നാശിച്ചു പോയീ...<br />അങ്ങനെ ഒരു വാനരി(?)യും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല് ആഗ്രഹങ്ങള് അങ്ങനെ തന്നെ ശേഷിച്ചു..<br /><br />അഴീക്കോട് സാറ് പറഞ്ഞതു പോലെ<br />"ആഗ്രഹങ്ങള് കുതിരകളായിരുന്നെങ്കില്, യാചകന്മാര് കുതിരസവാരി ചെയ്തേനേ.."<br />ഇക്കാര്യത്തില് വെറുമൊരു യാചകനായി കുതിരപ്പുറത്ത് കറങ്ങാനാണ് എന്റെ വിധി..<br /><br />അതു പോട്ടെ..<br /><br />ഒരു ബാഗില് കൊള്ളുന്നത്രയും ഡ്രസ്സ് കുത്തിനിറച്ച്( ഒരു ബാഗില് കൊള്ളാവുന്നതില് കൂടുതല് ഡ്രസ്സ് ഒന്നും എനിക്കില്ലാരുന്നെങ്കില് കൂടി..), സോപ്പ്, ചീപ്പ്, തോര്ത്ത്, അച്ചാര് തുടങ്ങിയ കിടുപിടീസുമായി ഞാന് വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങി..<br /><br />ജനിച്ചതില് പിന്നെ അദ്യമായാണ് ഇത്രയും ദൂരേയ്കൊരു യാത്ര..<br />വീട്ടില് നിന്നും വിട്ടു നില്ക്കുന്നതും ആദ്യമായാണ്.<br />എവിടെപ്പോയാലും അത്താഴത്തിനു "ചട്ടിക്കെണ്ണം കൊടുക്കുന്ന സമയത്ത്" വീട്ടിലെത്തുന്നതാ. മനസ്സില് എന്തോ ഒരു വിങ്ങല്.<br />"പോയി നന്നായി വാ മോനേ" എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് അമ്മയുടെ ചുണ്ടുകള് വിതുമ്പിയോ?..<br />"എന്നാ നോക്കാനാടാ..നീ കൂളായിട്ടു പോയി വാടാ" എന്ന് ധൈര്യം പകര്ന്ന പെങ്ങളുടേയും ...<br /><br />യാത്രയാക്കാന് അധികം ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.<br />കുട്ടായി, പിന്നെ പോളിയിലുണ്ടായിരുന്ന രണ്ടാത്മാര്ത്ഥ സുഹൃത്തുക്കളും..(പരേതന്, മോന്).<br /><br />അങ്ങനെ ശകടത്തില് കയറിപ്പറ്റി..<br />ഈ സാധനം വീടിനു മുമ്പില് കൂടി പാഞ്ഞു പോകുന്നകാണുമ്പോള് എന്തൊരാരാധന ആയിരുന്നു.<br />വണ്ടിയിലെ ചെത്തുപെണ്ണുങ്ങളെ കാണാന് വഴിവക്കില് കൂടിയിരുന്ന് വണ്ടിയിലേക്ക് തുറിച്ച് നോക്കിയിരുന്ന കാലം വളരെ അകലെയല്ല.<br />ചാകുന്നതിനു മുമ്പ് ഒരിക്കലെങ്കിലും ഇതില് കയറിപ്പറ്റാന് സാധിക്കുമെന്ന് കരുതിയതല്ല..<br /><br />വണ്ടി പാലാ വിട്ടു..<br />സുഹൃത്തുക്കള് കൈവീശീ യാത്രാമൊഴി ചൊല്ലി...<br />വണ്ടി വീടിനു മുമ്പില് കൂടിയാണ് പോകേണ്ടത്..<br />വീടിന്റെ വശം നോക്കി ആളൊഴിഞ്ഞ സൈഡ് സീറ്റില് ഞാനിരുന്നു.<br />ദാ...ന്നു പറയുന്ന സമയം കൊണ്ട് വണ്ടി വീടിനു മുന്പില് എത്തി..<br /><br />ഞാന് കൈ പുറത്തേക്ക് വീശി.<br />വീടിന്റെ നടയില് അമ്മയും പെങ്ങളും കൈവീശിക്കാണിക്കുന്നു.<br />ചെക്കന് ബാഗ്ലൂരിനു പോണതിനു മുമ്പെത്താനായി ഓടിപ്പാഞ്ഞ് വൈകിയെത്തിയ അമ്മാവന് മുറ്റത്തും..<br /><br />നിമിഷാര്ദ്ധത്തില് ആ കാഴ്ച മാഞ്ഞു.അവര്ക്കെന്നെ ലൊക്കേറ്റ് ചെയ്യാന് പറ്റിയോ ആവോ..<br />"ഒന്ന് സ്ലോ ചെയ്യേടേ ഞാനൊന്ന് റ്റാറ്റാ കൊടുക്കട്ടേ"<br /> എന്ന് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.<br />എനിക്കറിയാന് മേലാത്ത ഭാഷയില് എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്ന ഡ്രൈവര്ന്മാരോട് ഞാനെന്തു പറയാന്.<br /><br />അര മണിക്കൂറിനുള്ളില് വണ്ടി തൊടുപുഴ എത്തി.<br />അവിടെ ഇത്തിരി താമസമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാന് പുറത്തിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു.<br />"എന്നെ കണ്ടായിരുന്നോ..."<br />"നീയേതാന്ന് നോക്കി വന്നപ്പോഴേക്കും വണ്ടി കടന്ന് പോയി മോനേ..എന്നാല് ശരി വച്ചോ..അവിടെ എത്തീട്ട് വിളിച്ചാല് മതി"<br /><br />പുറപ്പെടാറായപ്പോഴേക്കും വണ്ടി ഏതാണ്ട് ഫുള് ആയി..<br />എല്ലാം ഒരുമാതിരി കിടു ടീമ്സ്.<br />മിക്കവരും ആംഗലേയത്തിലാണ് സംസാരം..<br />കണ്ടാല് തന്നെ അറിയാം എല്ലാം നല്ല ജിക്കിലിയുള്ള വീട്ടിലെ ആള്ക്കാര്...<br />നാടന്ഭാഷയില് പറഞ്ഞാല് കുത്തരി ടീമ്സ്.<br /><br />എനിക്കാണേല് സായിപ്പിന്റെ ഭാഷ അത്രക്കങ്ങാട്ട് വശവുമില്ല.<br />ആരെങ്കിലും എന്തേലും ചോദിച്ചാല് പറയേണ്ട മറുപടികളൊക്കെ മനസ്സില് പലവട്ടം ഉരുവിട്ടു നോക്കി..<br />എന്തൊക്കെയോ തകരാറുണ്ട്..എന്നാലും ഒപ്പിക്കാം.<br />എങ്കിലും കൂടുതല് റിസ്ക് ഒഴിവാക്കാന് വണ്ടി പുറപ്പെടുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്പ് മാത്രമേ ഞാന് കേറിയൊള്ളൂ..<br />തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്നവനെ ഇരിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഒന്ന് പാളി നോക്കി.<br />വല്ല സായിപ്പ് കുഞ്ഞുമാണോ എന്നറിയേണ്ടേ..<br />കണ്ടിട്ട് വലിയ കുഴപ്പമില്ല..നാടന്റെ ലക്ഷണമൊക്കെയുണ്ട്..<br />എന്നാലും കുഴപ്പങ്ങളൊഴിവാക്കാന് ഉറങ്ങുന്ന മാതിരി സീറ്റില് ഇരുന്ന പാടേ ഞാന് കണ്ണടച്ചു.<br />അറിയാതെ ഞാന് മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിപ്പോയി.<br /><br />ഒരു അഞ്ചുമിനുട്ട് കഴിഞ്ഞ് കാണും..<br />ചെവിക്കടുത്ത് ആരോ ഉച്ചത്തില് കൂവിയ പോലെ..<br />ഞാന് ഞെട്ടിയെണീറ്റ് ചുറ്റും നോക്കി...<br />പണ്ടാരം ഏതോ അലമ്പുവീഡിയോ വച്ചതിന്റെ ബഹളമാണ്.<br />വണ്ടിയൊക്കെ ഉഗ്രന് ആണെങ്കിലും സ്പീക്കര് അത്ര പോരാ..<br />മൊത്തത്തില് ഒരു കൂക്കി വിളിപോലെയാണു കേള്ക്കുന്നത്..<br />നേരേ തലക്കുമുകളില് ഓരോ സീറ്റിനും ഓരോന്ന്.<br />ഏതൊ ഗള്ഫ് ട്രിപ്പിന്റെ കോമഡിക്കാസറ്റാണ്.<br /><br />കോമഡികാണാനുള്ള മൂഡില്ലാതിരുന്നതിനാല് കണ്ണടച്ചേക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചപ്പോ പുറകില് ഇരുന്നവന് തോണ്ടി വിളിക്കുന്നു.<br />സീറ്റ് താഴ്ത്തി വക്കണമത്രെ..<br />നോക്കിയപ്പോള് മിക്കവാറും ആള്ക്കാര് കിടന്നതിനൊക്കുമേ ഇരിക്കിലും എന്ന പോസിലാണ്.<br /><br />സൈഡില് കണ്ട ലിവര് കേറിയപ്പോ തന്നെ നോട്ട് ചെയ്തതാണ്.<br />ഏതാണ്ട് ഈ ആവശ്യത്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തതാണ്.<br />ഇതിന്റെ ടെക്നിക് ഒന്ന് നോക്കിവക്കണം എന്ന് അപ്പോള് തന്നെ മനസ്സില് ഉറപ്പിച്ചതാണേലും പിന്നെയക്കാര്യം വിട്ടു പോയി..<br />എന്താണേലും വലിയ കുണ്ടാമണ്ടിയൊന്നും ഇല്ലാതെ സംഭവം പിടികിട്ടി.<br />മെല്ലെയൊന്നു മയങ്ങി..<br /><br />പിന്നെ എഴുന്നേല്ക്കുമ്പോള് വണ്ടിയില് നല്ല വെളിച്ചമുണ്ട്.<br />അടുത്തെങ്ങും ആരുമില്ല. പുറത്തേക്ക് നോക്കി.<br />ചെറിയ ചാറ്റല് മഴയുണ്ട്. വണ്ടി ഏതോ ഹോട്ടലിനു മുമ്പില് നിറുത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു.<br />എന്തോ വലിയ വിശപ്പില്ല. കഴിപ്പ് എന്താണേലും വേണ്ടന്നു വച്ചു.<br />വണ്ടിയില് ചുമ്മാതിരിക്കുന്ന നേരത്ത് കൊറിക്കുവാന് അമ്മ തന്നു വിട്ട രണ്ട് അമണ്ടന് ഏത്തപ്പഴങ്ങള് ബാഗിലുണ്ട്.<br />വിശക്കുവാണേല് അതെടുത്തടിക്കാം.<br /><br />വീട്ടിലേക്കൊന്നു വിളിക്കണം. ഞാന് വണ്ടിയില് നിന്നു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.<br />ഹോട്ടലിനു മുമ്പിലെ ഫോണ്ബൂത്തില് നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു.<br /><br />പിന്നെ പരിസരനിരീക്ഷണം നടത്തി.<br /> ഈയൊരു ഹോട്ടലല്ലാതെ പരിസരത്തൊന്നും വേറെയൊന്നും കണ്ടില്ല.<br />ഹോട്ടലിന്റെ എതിര്വശത്ത് ഒരു കുരിശുപള്ളി കാണാനുണ്ട്..<br /><br />ഏതോ പട്ടിക്കാട് തന്നെ..ഞാന് മനസ്സില് പറഞ്ഞു.<br />കുരിശുപള്ളിയുടെ മുമ്പിലുള്ള ബോര്ഡ് വായിച്ചപ്പോള് അല്ഭുതം.<br />വലിയ അക്ഷരത്തില് സ്ഥലപ്പേര് എഴുതി വച്ചിരിക്കുന്നു.<br />"പട്ടിക്കാട്"!!<br /><br />നിറുത്തിയിട്ടിരുന്ന വേറേം എയര്ബസ്സുകളിലെ (സ്ത്രീ)യാത്രക്കാരെ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് സമയം തള്ളി നീക്കി.<br />ബസ്സ് പുറപ്പെടുന്നതിനു മുമ്പ് കിളി പോലെ വാതില് നിന്നവനോട് ബാഗ്ലൂരിലെ ആദ്യത്തെ സ്റ്റോപ്പ് എത്തുമ്പോല് വിളിക്കണമെന്ന് മലയാളവും മുറിത്തമിഴും ചേര്ന്ന ഭാഷയില് എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി...<br /><br />പിന്നെ മെല്ലെ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞു..<br /><br />ബാഗ്ലൂരിലെ ആദ്യത്തെ സ്റ്റോപ്പ്..<br />"സില്ക്ക് ബോര്ഡ്.."<br /> ഉണ്ണി പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില് ഞാനാ സ്ഥലം ഭാവനയില് കണ്ടു..<br /><br />പിന്നെ മെല്ലെ മെല്ലെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു..<br />നിറയെ നല്ലതും ചീത്തയുമായ സ്വപ്നങ്ങള് കണ്ട് ഇടയ്കിടെ കണ്ണു തുറന്നു.<br />വായിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ഈത്ത തുടച്ച് പിന്നെയും ഉറക്കം തുടര്ന്നു.<br /><br />"മടിവാള രുക്മാ ഓഫീസേയ്.."<br />ഒരു കൂക്കിവിളി കേട്ടാണ് പിന്നെ കണ്ണു തുറന്നത്.<br /><br /> തുടരും..ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-89329745965019661472007-08-21T23:34:00.000+05:302007-08-21T23:58:40.744+05:30ബേങ്കളൂരിലേക്ക്മൂന്ന് വര്ഷങ്ങള് നീണ്ടു നിന്ന സംഭവബഹുലമായ പോളി-ടെക്നിക് ജീവിതം അവസാനിച്ചു.<br />തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് എല്ലാം ഒരു തമാശ പോലെ തോന്നുന്നു.<br />എനിക്കു ശരിക്കും വട്ടായിരുന്നോ ഈ വയസ്സനാം കാലത്ത് വീണ്ടൂം പോളിയില് പഠിക്കാന്?<br />പത്താം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞതേ ഞാനൊത്തിരി വാശി പിടിച്ചതാ പോളിയില് ചേരാന്.<br />എവിടെ..?<br />വീട്ടുകാര് പറഞ്ഞാല് കേള്ക്കണ്ടേ..?<br />"ഞങ്ങള്ക്കോ പഠിക്കാന് പറ്റിയില്ല..ഒരു ഡിഗ്രിയെടുത്തിട്ട് നീ വേറേ വല്ലതും ആലോചിച്ചാല് മതി..."<br />എന്റെ പത്തിയടങ്ങി..<br /><br />പിന്നെ ഒരഞ്ചുകൊല്ലം സെന്റ്.തോമസ്സില്...<br />പക്ഷേ കൂടുതല് സമയവും ചിലവഴിച്ചത് കടപ്പാട്ടൂരുള്ള പാര്ട്ടി ഓഫീസില്.<br />അന്ന് ആകെ എട്ടൊ, പത്തോ കടുത്ത സഖാക്കളേ കോളേജില് ഉള്ളൂ...<br />എങ്കിലും ഉശിരേകുന്ന ഒരുപിടി ഓര്മ്മകള് ഇന്നും...<br /><br />അഞ്ചു കൊല്ലത്തിനു ശേഷം ഗണിതശാസ്ത്രത്തില് ഒരു ബിരുദവുമായി കോളേജിന്റെ പടി ഇറങ്ങുമ്പോല് ഇനി എന്ത് എന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു മനസ്സില്...<br />കൂട്ടുകാരില് പകുതിയും തമിഴ് നാട്ടിലെ ഏതൊക്കെയോ കോളേജുകളില് MCA പഠിക്കാന് തലേ വര്ഷമേ അച്ചാരം കൊടുത്തു സീറ്റ് ഉറപ്പാക്കി കഴിഞ്ഞു..<br /><br />എനിക്കെന്താണേലും വീട് വിട്ടു മാറി നില്ക്കാന് പറ്റിയ സാഹചര്യമല്ല..<br />ബിരുദാനന്തരബിരുദത്തിനു സെന്തോമസ്സില് സീറ്റ് കിട്ടാന് ഒരു ചാന്സ്സുമില്ല.<br />പിന്നെ ഉള്ളത് PGDCA തുടങ്ങിയ കമ്പ്യൂട്ടര് കോഴ്സുകളാണ്.<br />എന്തോ ആ കാലത്ത് കമ്പ്യൂട്ടറുകളോട് അത്ര വലിയ മമത ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല." "വരട്ടെ..എന്തെങ്കിലും ജോലി കിട്ടുമോയെന്നു നോക്കാം"<br /><br />ബാങ്കിലെ ജോലി നല്ലതല്ലേ..?<br />അയലോക്കത്തെ സാറും, മകളും, മരുമോനും ബാങ്കിലാണ് ജോലി..<br />എന്തു കാശാ അവര്ക്ക്..<br />എനിക്കും ബാങ്കില് ഒരു ജോലി മതി..<br />വളര്ച്ചയുടെ പല കാലഘട്ടങ്ങളില് മനസ്സില് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന പോലീസ് ഇന്സ്പെക്ടര്, ബസ് കണ്ടക്ടര്, പൈ ലറ്റ് ഇത്യാദി വേലകളെ നിഷ്കരുണം മൊഴിചൊല്ലി ഞാന് പുതിയ തീരുമാനമെടുത്തു.<br /><br />ബിഷപ്പ് വയലില് ലൈബ്രറി നടത്തുന്ന BSRB ട്രെയിനിഗിനു ഞാനും ചേര്ന്നു.<br />ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ച ഭയങ്കര ആവേശമായിരുന്നു...<br />എന്താ ആള്ക്കൂട്ടം....<br />മുക്കാലും സുന്ദരികളായ തരുണീമണികള് ..<br />ഒത്തിരി പുതിയ കൂട്ടുകാര്..<br />ദിവസേന നടത്തുന്ന ടെസ്റ്റിലൊക്കെ വലിയ മോശമില്ലാത്ത മാര്ക്ക് കിട്ടിയപ്പോള് ബാങ്കിലേ ജോലി ഞാനുറപ്പിച്ചു.<br /><br />അങ്ങനെയിരിക്കേയാണ് അമ്മാവന്റെ മകനായ കുട്ടായി ഒരു ദിവസം വീട്ടില് വരുന്നത്.<br />കക്ഷി ട്യൂഷന്സെന്റര് കം പാരലല് കോളേജ് നടത്തുന്നു.<br />"എടാ നീ B.Sc കഴിഞ്ഞ് ചുമ്മാ നില്ക്കുവല്ലേ..?"<br />"ബാങ്ക് ടെസ്റ്റിന്റെ ട്രെയിനിംഗിനു പോണുണ്ട്.."<br />"എടാ അതു കാലത്തേ ഒരു മണിക്കൂറല്ലേ ഒള്ളൂ..നീയെന്റെ കൂടെ ചേര്ന്നോ.."<br />"അതു പിന്നെ. എനിക്കു പഠിപ്പിക്കാനൊന്നും വശമില്ല.."<br />"അതൊക്കെ ഉണ്ടാവും ..നീ നാളെ ഒരു നാലു മണിയാവുമ്പോള് കോളേജിലേക്ക് വാ"..<br /><br />വീട്ടിലും വലിയ എതിര്പ്പില്ല.<br />ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും വൈകുന്നേരങ്ങളില് അടുത്തുള്ള സ്കൂള്ഗ്രൗണ്ടില് പോയുള്ള ചെറുക്കന്റെ വോളിബോള് കളിയും അതുകഴിഞ്ഞുള്ള ചര്ച്ചയും, അടിപിടിയും ഒന്നുമില്ലാതിരിക്കുമല്ലോ...<br /><br />അങ്ങനെ പിറ്റേ ദിവസം അഞ്ചാറു കി.മീ ദൂരത്ത് ഒരു നാട്ടുമ്പുറത്തുള്ള പാരലല് കോളേജില് ഞാനെത്തുന്നു.<br />സംഭവം മോശമില്ല...<br />കൗമാരക്കാരായ സുന്ദരുക്കുട്ടികള് ധാരാളമായി ഉണ്ട്.<br />ഞാനാദ്യം പത്തിലെ കുട്ടികള്ക്കാണ് ക്ലാസ്സ് എടുക്കേണ്ടത്.<br />കണക്കിന് ട്യൂഷന്..<br />8 പെണ്കുട്ടികളും 3 ചെക്കന്മാരും..<br /><br />സൂപ്പര്ഫാസ്റ്റിന്റെ വേഗത്തില് ഞാന് പുറകിലേ ഗുരുവായൂരപ്പന്റെ പടത്തില് നിന്ന് കണ്ണു പറിക്കാതെ ക്ലാസ്സ് എടുത്തു തീര്ത്തു.<br />കുട്ടികള്ക്ക് വല്ല ചക്കയും മനസ്സിലായോ ആവോ..<br />എന്തോ ചുള്ളന്മാരും, ചുള്ളത്തികളും അലമ്പൊന്നുമുണ്ടാക്കിയില്ല..<br /><br />പിന്നിടുള്ള ദിവസങ്ങളില് ക്ലാസ്സുകള് ഉഷാറായി.<br />വെളുപ്പിനെ അഞ്ചു മണിക്കെഴുന്നേറ്റ് 3 കിലോമീറ്റര് നടന്ന് പാലായിലെത്തും.<br />കാരണം പാലാക്കുള്ള ആദ്യ ബസ്സ് 6.30 നു ആണ്.<br />പാലായില് നിന്നും 5.45 നു ബസ്സില് കയറി 6.15 ആകുമ്പോള് കോളേജില് എത്തും.<br />6.30-ന് കുട്ടികള് എത്തും.<br /> 8 മണി വരെ പത്തിലെ കുട്ടികള്ക്ക് ട്യൂഷന്..<br />പിന്നെ ജിജിമോന്റെ കടയില് നിന്നും കാപ്പിയും കുടിച്ച് എത്തുമ്പോഴേക്കും പത്തിലെ ഫെയില്ഡ് ബാച്ച് എത്തിയിരിക്കും.<br />അവര്ക്ക് ഇടക്ക് ഒരു മണിക്കൂര് കണക്ക് ക്ലാസ്സ് എടുത്താല് മതി.<br />വേറേ വിഷയങ്ങള് കുട്ടായി പഠിപ്പിക്കും.<br />പ്രീഡിഗ്രി തോറ്റ രണ്ട് പെണ്കുട്ടികള് ഉണ്ട്..<br />അവര്ക്കു 10 മുതല് 4 വരെ കണക്ക് ക്ലാസ്സ്.<br />വൈകുന്നേരം പ്രീഡിഗ്രി പിള്ളേര്ക്ക് ട്യൂഷന്...<br /><br /><br />8 മണിയോടെ വീട്ടീല് വന്നാല് പിന്നെയും പിടിപ്പതു ജോലി ഉണ്ടാവും..<br />പിള്ളാരുടെ മുമ്പില് കൊച്ചാവാന് പാടില്ലല്ലോ...<br />പിറ്റേന്നെടുക്കേണ്ട പാഠങ്ങള് ഉറക്കമിളച്ചിരുന്ന് പടിച്ചു..<br /><br />കണ്ടാല് നാലാള്ക്കാര് സാറേന്ന് വിളിക്കാന് തുടങ്ങി..<br />പോരാത്തതിനു വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ ഇത്തിരി ചില്ലറയും കിട്ടാന് തുടങ്ങി.<br />ആനന്ദലബ്ധിക്കിനിയെന്ത് വേണം..?<br />എന്ത് ബാങ്ക്..?<br />എന്ത് ടെസ്റ്റ്..?<br />ടെയിനിംഗിനു പോക്കു നിറുത്തി...<br />വീട്ടീല് ഇരുന്ന് തനിയേ പഠിക്കാനേ ഉള്ളൂ..<br />എന്താണേലും BSRB ടെസ്റ്റ് എട്ടു നിലയില് പൊട്ടി (അതിന്റെ പരിഭവം അമ്മയ്ക്കിന്നും ഉണ്ട്)..<br />എങ്കിലും ഞാന് കൂട്ടാക്കിയില്ല..ഞാനിപ്പോ ഉത്തരവാദിത്വമുള്ള ഒരു സാറല്ലേ..<br /><br />അങ്ങനെ ഒരു കൊല്ലം തെണ്ടി നടന്നു. വീട്ടീല് മുറുമുറുപ്പ് തുടങ്ങി..<br />"നീയിങ്ങനെ വല്ലോനും വേണ്ടി തെണ്ടി നടക്കാതെ വല്ലോം പഠിക്കാന് പോടാ" എന്ന് അമ്മ.<br />എന്ത് കോഴ്സ്..?<br />എന്തെങ്കിലും തൊഴിലധിഷ്ഠിത കോഴ്സ് പഠിക്കാം..<br />IHRD- യുടെ കമ്പ്യൂട്ടര് ഹാര്ഡ്വെയര് കോഴ്സ് പോളിയില് പഠിച്ചാലോ..<br />കമ്പ്യൂട്ടര് ഒക്കെ നിറയെ പച്ച പിടിച്ചു വരുന്ന സമയമാ..<br />ഹാര്ഡ്വെയര് പഠിച്ചവര് അധികമില്ല..<br />ശിഷ്ഠകാലം കമ്പ്യൂട്ടര് നന്നാക്കി കഴിക്കാം.<br /><br />പോടാ ചെക്കാ..ഡിഗ്രിയും കഴിഞ്ഞിട്ട് നീയിനി പോളി പഹ്ടിക്കാന് പോകുവല്ലേ..നാണമില്ലല്ലോ.."<br />കേട്ടവര് കേട്ടവര് കളിയാക്കി..<br />കുട്ടായിയുടെ നിര്ബന്ധത്തിനു B.Ed-നും അപേക്ഷ അയച്ചു. എന്തേലും കിട്ടുന്നതിനു ചേരാം.<br /><br />അരുവിത്തുറ കോളേജില് നിന്നും, പോളിയില് നിന്നും ഒരേ ദിവസമാണ് അഡ്മിഷനുള്ള കാര്ഡ് കിട്ടുന്നത്.<br />ഒരുപാട് കൂട്ടിക്കിഴിക്കലുകള്ക്കൊടുവില് പോളിയില് ചേര്ന്നു.<br /><br />മുക്കാലും കുട്ടികള് പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞവര്..<br />പത്ത് കഴിഞ്ഞ കുറേ കുഞ്ഞന്മാര്..<br />കല്യാണം കഴിഞ്ഞ രണ്ട് പെണ്ണുങ്ങള് ഉള്പ്പെടെ ആകെ പത്ത് പെണ്കുട്ടികളും, 70 ആണ്കുട്ടീകളും...<br />പിന്നൊരു മൂത്താപ്പയായി ഈ ഞാനും..<br /><br />ടീച്ചര്ന്മാര് മിക്കവരും ഗസ്റ്റ് ലക്ചര്ന്മാര് ആണ്. ഞാനുമായി വലിയ പ്രായ വ്യത്യാസമില്ല.<br />എന്താണേലും എല്ലാവരുമായും നല്ല അടുപ്പത്തില് കഴിഞ്ഞു.<br />പിള്ളേര്ക്കും പെരുത്ത് സ്നേഹോം, ബഹുമാനോം...<br />സാറായിരുന്ന കാര്യമറിഞ്ഞതില് പിന്നെ മിക്കവര്ക്കും എന്റെ വക സ്വകാര്യട്യൂഷനും..<br />ആദ്യവര്ഷം വലിയ കുഴപ്പമില്ലാതെ കഴിഞ്ഞു പോയി..<br />വര, കുറി, കാര്പെന്ററി, ഷീറ്റ് മെറ്റല്, ഇലക്ട്രോണിക്സ് തുടങ്ങി സകലമാന വര്ക്ക്ഷോപ്പുകളും കമ്പ്യൂട്ടര് പഠിക്കാന് ചെന്ന ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതെന്തിനാണെന്നു മാത്രം മനസ്സിലായില്ല.<br /><br />പേരിനുള്ള കമ്പ്യൂട്ടര് ലാബില് വിന്ഡോസ് ഉള്ള സിസ്റ്റ്ം ഒന്നേ ഉള്ളൂ..<br />ബാക്കിയെല്ലാം ഫ്ലോപ്പിയിട്ട് ബൂട്ട് ചെയ്യുന്ന നോവല് നെറ്റ്വെയര് ജാംബവാന് സാധനങ്ങള്..<br /><br />മൗസ്സില് ഒന്ന് തൊടാനുള്ള ആഗ്രഹം കാരണം ഉന്തി തള്ളി ആദ്യ ദിവസം വിന്ഡോസ് സിസ്റ്റത്തില് ഒന്നിരുന്നു...<br />പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളില് മൂത്താപ്പയെന്ന പരിഗണനയൊന്നും കുഞ്ഞന്മാര് കാട്ടിയുമില്ല.<br /> അല്ലേലും ഇത്തിരിപ്പോന്ന അവന്മാരുടെ അടുത്ത് ഒരു മൗസ്സിനായി തല്ലു കൂടാനോ..<br />ഞാന് സ്വാര്ത്ഥമോഹങ്ങളില്ലാത്ത യോഗിയായി..<br />IPX/NETX അടിച്ചു ബ്ലാക്ക് ആന്ഡ് വൈറ്റ് മോണിറ്ററില് നോക്കിയിരുന്നു...<br /><br />ഒന്നാം വര്ഷം തീരുന്നതിനു മുമ്പേ വീട്ടില് കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങി.<br />അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടുമ്പുറത്ത് കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങുന്ന ആദ്യത്തെ വീടായി ഞങ്ങളുടേത്..<br />(ടി.വി, ഫ്രിഡ്ജ്, സ്റ്റീരിയോ തുടങ്ങി പല കാര്യങ്ങളും അയലോക്കത്തെല്ലാം വന്നതിന് കുറേ വര്ഷങ്ങള് ശേഷമേ വാങ്ങാന് പറ്റിയിരുന്നുള്ളൂ..)<br />പ്രീഡിഗ്രിക്ക് ഒപ്പം പഠിച്ച കൂട്ടുകാരന് പുതുതായി തുടങ്ങിയ അസംബ്ലിള്ഡ് കടയില് നിന്നും.<br />ഏറ്റവും മിനിമം കോമ്പിനേഷന്..<br />പിന്നെപ്പിന്നെ വേണ്ട സാധനങ്ങള് കാശുണ്ടാവുന്ന മുറയ്ക്ക് എന്റെ കമ്പ്യൂട്ടര് ഹാര്ഡ്വെയര് വിവരത്തിനനുസരിപ്പ് വാങ്ങിപ്പിടിപ്പിച്ചു.<br /><br />അതോടെ ബാക്കിയെല്ലാ കാര്യത്തിലുമുള്ള എന്റെ ശ്രദ്ധ തീര്ന്നു.<br />കമ്പ്യൂട്ടര് കാണാന് വരുന്ന നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാര്ക്ക് മുമ്പില് ഡെമോ നടത്തുക.<br />രാത്രി ഉറക്കമിളച്ചിരുന്ന് റോഡ് റാഷ്, NFS തുടങ്ങിയുടെ ലവലുകള് തീര്ക്കുക, തുടങ്ങിയതായി മെയിന് പരിപാടി.<br />പോളിയില് ചെന്നാലും ചര്ച്ച ഇതൊക്കെ തന്നെ..<br />കൂട്ടുകാര് കുറേപ്പേര് കൂടി കമ്പ്യൂട്ടര് വാങ്ങിയതോടെ സാധനത്തിന്റെ അനന്തസാധ്യതകള് പിന്നെയും വര്ദ്ധിച്ചു.<br /> ഒന്നിന്നും ഒരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാതെ എല്ലാം കിട്ടുന്ന അവസ്ഥ.<br />അദ്യകാലത്ത് സ്വന്തമായി സി.ഡി. ഡ്രൈവ് ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല് ഹാര്ഡ് ഡിസ്ക് ഊരി ബാഗില് വച്ച് കൊണ്ടായിരുന്നു യാത്ര.<br />കൂട്ടുകാരുടെ വീട്ടീല് പോയിരുന്ന് "വിജ്ഞാന"പ്രധമായ സിനിമകള് കോപ്പി ചെയ്യാന് വേണ്ടിയായിരുന്നു ഈ സാഹസം.<br /><br />പ്രൊജക്ട് ആവശ്യങ്ങള്ക്കായി രണ്ട് മൂന്ന് മാസങ്ങള്ക്കുള്ളില് ഇന്റര്നെറ്റ് കൂടി എടുത്തപ്പോള് കാര്യങ്ങള് കുശാല്...<br />ചാറ്റ്, മെയില്..അങ്ങനെ മായാ ലോകത്തെത്തി...<br />ഡയലപ്പ് കണക്ഷനായി എറണാകുളം ഡയല് ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഭീമന് ബില്ലു മാത്രമായിരുന്നു ഏക പേടി..<br />ഈ വക തരികിടകള്ക്കിടയില് പഠനം അതിന്റെ വഴില് മുങ്ങിപ്പോയി..<br /><br />എങ്കിലും അവസാന വര്ഷത്തെ ആഞ്ഞുപിടിത്തം കാരണം മൂത്താപ്പ എന്ന സ്ഥാനപ്പേരിന് കോട്ടം വരാത്തവിധത്തില് ഉയര്ന്ന മാര്ക്കോടെ ജയ്യിച്ചു.<br />എങ്കിലും കാമ്പസ് സെലക്ഷനുകളില് എല്ലാം നല്ല പ്രകടനം നടത്തിയെങ്കിലും പ്രായപരിധി കഴിഞ്ഞവന് എന്ന കാരണത്താല് എന്നെ അവര് ഒഴിവാക്കി.<br />കെട്ടിയെഴുന്നെള്ളിച്ച് വിപ്രോക്കാര് എറണാകുളം വരെ നടത്തിച്ചെങ്കിലും , സിലക്ഷന് കിട്ടിയ നാലു പേരില് കുഞ്ഞനായ "സുഹൃത്തിനെ" മാത്രമേ ജോലിക്കെടുത്തൊള്ളൂ...<br />ജോലി ഇതാ കിട്ടിയെന്ന് കൊട്ടിഘോഷിച്ച് എറണാകുളത്തിനു പോന്ന ഞാന് അവിചാരതമായുണ്ടായ ഈ തിരസ്കരണത്തില് ഞെട്ടിയെങ്കിലും നോര്ത്ത് പാലത്തിന്റെ മുകളില് വച്ച് മറ്റ് രണ്ടവന്മാരോടുമായ് ഇങ്ങനെ ഉറക്കെ പ്രസ്താവിക്കാന് നിര്ബന്ധിതനായി.<br /><br />"ഇതൊന്നും വലിയ കാര്യമല്ല ചങ്ങാതീ..ഞാന് ഉടനേ ബാഗ്ലൂര്ക്ക് പോവുകയാ..അവിടെ ചെന്നാല് പണികിട്ടാന് ഒരു പാടുമില്ല.."<br /><br />തിരിച്ചു നാട്ടീലെത്തിയ ഞാന് അതേ പല്ലവി വീട്ടീലും മറ്റു കൂട്ടൂകാര്ക്കടുത്തും ആവര്ത്തിച്ചു...<br />എങ്കിലും എന്റെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില് പോലും എന്നെങ്കിലും ബാഗ്ലൂരില് എത്താം എന്ന് പ്രതീക്ഷയില്ലായിരുന്നു.<br /><br />പാലായിലെ പ്രശസ്തമായ ഒരു ഹാര്ഡ്വെയര് സ്ഥാപനത്തില് ഞാന് ട്രയിനിയായി ചേര്ന്നു.<br />കാശൊന്നും ഇല്ല.<br />ലോകം മുഴുവന് മോണിട്ടറും, CPU-യും പൊക്കി നടക്കണം.<br />വണ്ടിക്കാശ് കിട്ടും..രണ്ടു മാസം അങ്ങനെ..<br /><br />പിന്നെ എറണാകുളത്തെ തിരക്കുള്ള ഒരു ഹാര്ഡ്വെയര് കമ്പനിയില് ജോലിക്കു കേറി.<br />കാശിന്റെ കാര്യമൊന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല.<br />ഒരു ദിവസം പോയി MD-യെ കണ്ടു..<br />പിറ്റേ ദിവസം മുതല് ജോലിക്കു വന്നോളാന് പറഞ്ഞു.<br />അങ്ങനെ ദിവസവും രാവിലെ പാലായില് നിന്നും പോകുന്ന P.T.M.S-ല് ഞാന് സ്ഥിരം യാത്രക്കാരനായി.<br />വൈകിട്ട് ഏതെങ്കിലും കോട്ടയം ബസ്സില് കയറി ഏറ്റുമാനൂരിറങ്ങും..<br />ഒരു 10.30 , 11 ഒക്കെ ആകുമ്പോള്..<br />11 മണിയുടെ തിരുവനന്തപുരം ഫാസ്റ്റിനോ, ഏതെങ്കിലും ലോറിയിലോ കേറി പാലായില് എത്തും.<br />കാശുള്ള ദിവസം ഓട്ടോയ്ക്, അല്ലേല് നടന്ന് വീട്ടിലേക്ക്.<br /><br />തല്ക്കാലം എറണകുളത്ത് താമസമൊന്നും നടക്കില്ല.<br />വീട്ടില് നിന്നും കാശുവാങ്ങിയുള്ള ഈ ഡെയലി എറണാകുളം ട്രിപ്പ് മനോവിഷമുമുണ്ടാക്കിയെങ്കിലും ഇത്തിരിയൊക്കെ നേരമ്പോക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു..<br />സ്ഥിരം എറണാകുളം യാത്രക്കാരായ വല്ല്യവല്ല്യ ഓഫീസര്ന്മാര്ക്കു കിട്ടുന്ന പരിഗണനയൊക്കെ കണ്ടക്ടര് എനിക്കും തന്നിരുന്നു.<br />ഞാനും വല്ല ബാങ്കിലോ മറ്റോ ആണേന്ന് വിചാരിച്ചാവാം.<br /><br />അങ്ങനെ 2000-മാണ്ടത്തെ ഓണക്കാലമെത്തി.<br />ഞാന് ഈ കമ്പനിയില് ചേര്ന്നിട്ട് ഒരു മാസമായി.!!<br />എം.ഡി എന്നെ അടുത്ത് വിളിച്ച് കുറച്ച് കാശ് കയ്യില് വച്ച് തന്നു.<br />എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.<br />"ആദ്യമൊക്കെ ശമ്പളം കുറവാ കേട്ടോ..എക്സീപീരിയന്സ് ഒക്കെയാവുമ്പോള് കൂട്ടീത്തരാം.."<br /><br />ഞാന് നന്ദിയും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.<br />കൈയ്യില് ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്ന് നോട്ടുകള് നിവര്ത്തി നോക്കി..<br />1500 രൂപാ!!!<br />എന്റെ ആദ്യ ശമ്പളം..<br />എന്താണേലും ഇത്തവണത്തെ ഓണം എന്റെ ചിലവില്.<br />നേരത്തേ തന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു.<br />പാലായില് വന്നിറങ്ങുമ്പോള് 9 മണി.<br /><br />ഓണചന്ത(ഇപ്പോഴത്തെ ചാമക്കാലയില് കട ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലം) ഇനിയും അടച്ചിട്ടില്ല.<br />വലിയ തിരക്കൊന്നുമില്ല.<br />ആദ്യത്തെ ശമ്പളത്തില് നിന്നും ഒരു വലിയ വാഴക്കുലയും വാങ്ങി ഓട്ടോയില് രാജകീയമായി വീട്ടീല് ചെന്നു കയറി.<br /><br />വാതില്പ്പടിയില് വച്ചേ പെങ്ങള് ആ പ്രഖ്യാപനം നടത്തി.<br />"എടാ..നിന്നെ ബാഗ്ലൂര്ക്ക് പായ്ക്ക് ചെയ്യാന് പോകുവാ.."<br />"പോടീ.പോയി പണി നോക്ക്.."<br />ഓണമായതു കൊണ്ടും,അദ്യ ശമ്പളത്താല് സന്തോഷവാനായിരുന്നതു കൊണ്ടും ഞാന് കൂടുതല് കടുത്ത പദപ്രയോഗങ്ങള് ഒഴിവാക്കി.<br />( അല്ലേലും അവളോട് പറഞ്ഞു ജയിക്കാനുള്ള ത്രാണിയൊന്നും എനിക്കില്ല.അന്നും ഇന്നും..)<br />"നേരാടാ...കുഞ്ഞാന്റി ഇന്നിവിടെ വന്നിരുന്നു".<br />നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടുന്ന തറവാട്ടിലെ ഉദാരമതിയും, സുശീലയുമായ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥയായിരുന്നു പ്രസ്തുതമഹതി.<br />അമ്മ ഒാഫീസില് പോണ സമയത്ത് ബസ്സില് കയറാന് നില്ക്കുമ്പോഴത്തെ കൂട്ട്കെട്ട്.<br /><br />"അതിന് ഞാനെന്നാ വേണം"<br />"ആന്റിടെ മോന് ഉണ്ണീ ബാഗ്ലൂരില് സോഫ്റ്റ്വെയര് എഞ്ചിനീയറാ..IBM-ല്"<br /><br />ഭഗവാനേ..ഇവളീപ്പറയുന്നത് കാര്യാണോ..<br />ഉണ്ണിയെ എനിക്കറിയാം.<br /> സാധാരണ പണക്കാരുടെ പിള്ളാരുടെ ജാഡയൊന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു പാവം.<br />ചെറുപ്പത്തിലേ പഠിത്തമൊക്കെ കല്ക്കട്ടയില് ആയിരുന്നതിനാല് അടുത്ത പരിചയം അത്ര പോരാ..<br />എങ്കിലും കുറേ പ്രാവശ്യം മിണ്ടിയിട്ടുണ്ട്..<br />കക്ഷി എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജില് വലിയ SFI നേതാവാണെന്നൊക്കേ കേട്ടപ്പോള് അതിശയം തോന്നി..<br />ഈ പാവമോ..ഏയ് അസൂയാലുക്കള് ചുമ്മാ പറയുന്നതാവും.<br />(ഞാനല്ലേ നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടുന്ന DYFI/SFI പ്രവര്ത്തകന്..ഹാഹാ..)<br /><br />അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോള് കാര്യങ്ങള് കുറെകൂടി വ്യക്തമായി.<br />ഞാനാണേല് കുറേ നാളായി ബാഗ്ലൂര് പോകാമ്പോണൂ എന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്നു.<br /> പോകാന് താല്പര്യമുണ്ടെങ്കില് ഉണ്ണിയോട് പറഞ്ഞ് ശരിയാക്കാമെന്ന് ആന്റി..<br />എങ്ങനെയാണേലും അവര് കാര്യം തീരുമാനമാക്കി വച്ചിരിക്കുകയാണ്.<br /><br />എനിക്കാണേല് ഭയങ്കര ചമ്മല്..<br />കാര്യം പോയാല് കൊള്ളാമെന്നൊക്കെയുണ്ട്..<br />നല്ലൊരു പണി കിട്ടിയാലോ...<br />എന്നാലും എന്നേക്കൂടേ കൊണ്ട് പോകാമോ എന്ന് ഉണ്ണിയോട് ചോദിക്കാന് ഒരു മടി.<br />അവരൊക്കെ വലിയ ആള്ക്കാരല്ലേ...ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ...<br />അതുമല്ല.."പോയി പണി നോക്ക്" എന്നെങ്ങാന് പറഞ്ഞാല് വലിയ ചമ്മലാവും.<br />അറിഞ്ഞിടത്തോളം ഉണ്ണീയുടെയും ആ വീട്ടുകാരുടേയും സ്വഭാവം വച്ച് അങ്ങനെയൊന്നും പറയാനുള്ള ചാന്സില്ല.<br />എന്നാലും..ഒരു ശങ്ക..<br /><br />"ദൈവമേ നല്ലതു വരുത്തണേ.."<br />എല്ലാം ഞാന് അന്തോണീസു പുണ്യാളനു വിട്ടു.<br />പുണ്യാളന് പ്രാര്ത്ഥന കേട്ടു.<br /><br />പിറ്റേ ഞായറാഴ്ച.<br />ഞാന് പതിവു പോലെ അമ്മയ്ക്ക് ഒരു കൈ സഹായവുമായി കിച്ചണില്..<br />തിളക്കുന്ന ചട്ടിയില് നിന്നും സാഹസികമായി ഒരു ചിക്കന് പീസ് പൊക്കിയെടുത്ത് വായ് പൊള്ളാതെ അകത്താക്കുമ്പോഴാണ് അതു സംഭവിച്ചത്.<br />ഒരു ബുള്ളറ്റ് വീടിനു മുമ്പില് വന്ന് നിന്നു.<br />പിന്നെ ആരോ വീടിന്റെ കോളിംഗ് ബെല് അടിച്ചു.<br /><br />ഞാന് ചിക്കന്റെ ചാറ് ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ടില് തൂത്തിട്ട് പോയി അലസം വാതില് തുറന്നു.<br />വാതില്ക്കല് ആജാനുബാഹുവായ ഉണ്ണി..<br />ഞാനാകെ ചമ്മിപ്പോയി..<br />ആ സമയത്ത് എന്റെയൊരു കോലം അപ്രകാരമായിരുന്നു.<br />ഒരു മുഷിഞ്ഞ ഒറ്റ മുണ്ട് മാത്രമുടുത്ത് ഞായറാഴ്ചയുടെ എല്ലാ മൊരപ്പോടു കൂടിയും ....<br /><br />"എടോ മാഷേ..താന് ബാഗ്ലൂര്ക്ക് വരണെന്ന് കേട്ടു"<br />"വന്നാല് കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്. എന്നാലും പരിചയമില്ലാത്ത സ്ഥലമായതു കൊണ്ടാ. "<br />"ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട മാഷേ..ഞാനില്ലേ അവിടെ..ധൈര്യമായി വാ. വന്ന് സ്ട്രാറ്റജി ഒക്കെ മനസ്സില്ലാക്കാമല്ലോ.."<br />ഇതിനിടയിലെപ്പോഴോ ഞാന്, പെങ്ങള് വാതിലിനിടയിലൂടെ ഇട്ടു തന്ന ഷര്ട്ട് ഇട്ട് ഡീസന്റായിരുന്നു.<br /><br />പിന്നെയും കുറേ കുശലപ്രശ്നങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ഉണ്ണി ഒരു പേപ്പറില് അഡ്രസ്സ് എഴുതി തന്നു.<br />#23, 6th Street,<br />6th Main Road,<br />BTM 2nd Stage,<br />Bangalore.<br /><br />ഒരു പേപ്പറില് വീട്ടിലെത്താനുള്ള വഴിയും വരച്ചു തന്നു..<br />സില്ക്ക് ബോര്ഡ് ജംഗ്ഷനില് ഇറങ്ങുക.<br />എന്നിട്ട് ഉഡുപ്പി ഗാര്ഡന് ചോദിച്ച് വരിക.<br />അവിടെ നിന്നും ലെഫ്റ്റ്.<br />പിന്നെ 6ത് സ്ട്രീറ്റില് എത്തി വീട്ടില് എത്തുക.<br />ഉണ്ണി യാത്ര പറഞ്ഞ് പോവുമ്പോഴേക്കും ഞാനാ അഡ്രസ്സും , വഴിയും മന:പാഠമാക്കിയിരുന്നു.<br /><br />അങ്ങനെ 2000 സെപ്റ്റംബര് 24 -തീയതി വൈകിട്ട് പാലായില് നിന്നും രുക്മാ ട്രാവല്സിന്റെ കുതിരയുടെ പടമുള്ള എയര്ബസ്സില് കയറി ഞാന് ബാഗ്ലൂര്ക്ക് യാത്രയായി.<br />പുതിയ മേച്ചില് പുറങ്ങളും തേടി...<br />ഒരു നൂറു സ്വപ്നങ്ങളുമായി...ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-30107981981121539762007-05-03T01:58:00.000+05:302008-12-10T14:43:37.361+05:30photo<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJGy_vQnunczc1GJoNMXpM-x5SQmGymNgTXgHeED1wuM0zX2DiNjrGXE4eXDIK2Nnx1QgbqkY1-dSsanSI0nR-rTno5b5DroA6_nCViUS81unMGQykginoACof4BxuU2igk7UYr-AW1URP/s1600-h/undapri.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5060063020627799346" style="CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJGy_vQnunczc1GJoNMXpM-x5SQmGymNgTXgHeED1wuM0zX2DiNjrGXE4eXDIK2Nnx1QgbqkY1-dSsanSI0nR-rTno5b5DroA6_nCViUS81unMGQykginoACof4BxuU2igk7UYr-AW1URP/s320/undapri.jpg" border="0" /></a><br /><div></div>ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3990612979866445164.post-10173947665311272322007-04-25T19:38:00.000+05:302007-04-25T19:43:12.274+05:30ആമുഖംപണമില്ലാത്തവനാണോ, പണമുള്ളവനാണോ പണത്തിന്റെ വില കൂടുതല് അറിയാവുന്നത് ?(കണ്ണില്ല്ലാത്തപ്പോഴറിയാം.....ന്റെ വില അല്ലേ?).എന്താണേലും ജീവിക്കാന് കുറച്ചെങ്കിലും പണം വേണം. എത്രെ കുറച്ചാണേലും അതുണ്ടാക്കാന് ഇത്തിരി പാടുപെടുകയും വേണം.<br /><br />കേവലധനസമ്പാദനത്തിനും അല്ലാതെയും(വലിയ പരോപകാരന് ഒന്നും ആയിട്ടല്ല..എന്നാലും എന്നാല് കഴിയുന്ന ചെറിയ സഹായം..അത്ര തന്നെ.!) നിരവധി ജോലികള്(അതേ...ഒരു ഷട്ടില് കോര്ട്ടിനായി <a href="http://undapri.blogspot.com/2007/04/1.html">പെരുന്നാളിനു ചായക്കട</a> നടത്തിയതുള്പ്പെടെ ....) ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ജീവിതായോധനത്തിനു ഒരു ജോലി കൂടിയേ തീരു എന്ന അവസ്ഥയില് വളരെയേറെ കഷ്ടപ്പെട്ടതും, ഏറ്റവും മന:പ്രയാസമനുഭവിച്ചതും, ഒരു ജോലി തെണ്ടി ബാഗ്ലൂരില് എത്തിയ കാലത്താണു.<br /><br />വെറുമൊരു ഓട്ടക്കാലണ(സ്ഫടികം ഈ അടുത്ത കാലത്ത് കണ്ടതിന്റെ ഇഫക്ടാ..)യായിരുന്ന ഞാന് കണ്ടതും, അറിഞ്ഞതും,അനുഭവിച്ചതും, ആഘോഷിച്ചതുമായ ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധ വശങ്ങള്..<br />ഈ ഒാര്മ്മകള്(മധുരിക്കുന്നതും, കയ്ക്കുന്നതും) മാറ്റി നിര്ത്തിയാല് പിന്നെ എനിക്ക് സ്വന്തമായി എന്തുണ്ട്..?<br /><br />ആ (മനോഹര)കാലത്തെക്കുറിച്ച്......ഉണ്ടാപ്രിhttp://www.blogger.com/profile/14316345306452795482noreply@blogger.com1